Johanna Rienks
Johanna Rienks

"Door de beurs van de DAAD kon ik een PhD-plek krijgen"

Interview met Johanna Rienks die haar PhD-onderzoek doet aan het Institut für Ernährungs- und Lebensmittelwissenschaften van de Universität Bonn.

Kun je kort uitleggen wat je voor onderzoek doet aan het Institut für Ernährungs- und Lebensmittelwissenschaften in Bonn?

Ik houd me bezig met voedingsonderzoek, specifiek naar de positieve effecten van polyfenolen. Dit is een stof die voorkomt in planten en bijvoorbeeld koffie en donkere chocola zijn bittere smaak geeft. Uit eerder onderzoek is geen definitieve conclusie te trekken over de invloed van deze stoffen op de gezondheid, maar het lijkt erop dat polyfenolen ontstekingsremmend en antioxiderend werken. Daarom houd ik mij bezig met nieuwe methodes om dit te onderzoeken.

Waarom koos je voor Duitsland en specifiek Bonn?

Mijn vriend en ik wilden al een tijdje in het buitenland gaan wonen omdat we graag een ander land en een andere cultuur wilden leren kennen. Hij vond een baan in Keulen, waardoor ik ook in de regio op zoek ging. Na contact met een professor hier in Bonn kon ik in eerste instantie alleen als onderzoeksassistent aan de slag omdat er geen geld was voor een PhD-plek, ze wilden graag dat ik zelf ook financiële middelen meebracht. Toen kreeg ik gelukkig via een adviseur van de universiteit Bonn de tip om een aanvraag te doen voor een beurs van de Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD). Die kreeg ik, toen was het alsnog mogelijk een volledig PhD-onderzoek te doen.

Hoe gaat het aanvragen van zo’n DAAD-beurs in zijn werk?

Omdat ik pas begin november van de beurs hoorde moest ik erg opschieten om de deadline van 1 december te halen. Ik heb in één maand mijn hele voorstel moeten schrijven. Deze deadline geldt voor het studiejaar daarop, dat dus pas 10 maanden later begint. Zo’n lange periode is eigenlijk heel normaal voor studiebeurzen, maar wij zijn dat in Nederland niet zo gewend. Sowieso kennen wij het hele idee van een beurs niet zo als hier in Duitsland en ik denk dat veel Nederlandse studenten ook nog nooit van de DAAD-beurzen hebben gehoord. Maar het dus zeker de moeite waard om hier (op tijd!) naar te gaan kijken.

Wat kreeg je precies van de DAAD?

Ik kreeg een bedrag van 1.000 euro per maand en nog een eenmalige reiskostenvergoeding van 100 euro. Doordat ik samenwoon was dit genoeg om van te leven gedurende die periode. Daarnaast werd ik uitgenodigd voor evenementen voor ontvangers van DAAD-beurzen in verschillende Duitse steden waarbij ik veel verschillende internationale studenten en onderzoekers heb ontmoet. Zo’n bijeenkomst bestond uit seminars maar ook sociale activiteiten waarbij je de betreffende Duitse stad leerde kennen. Dit was leuk omdat je zo ook eens een andere stad ziet, behalve Bonn en Keulen.

Wat is er anders in Duitsland dan in Nederland?

Het verbaasde mij dat mijn Duitse collega’s erg onzeker waren over hun Engels terwijl ze toch in de academische wereld werkzaam zijn met grotendeels Engelstalige onderzoeksliteratuur. Dat was in het begin echt lastig, vooral tijdens de wekelijkse, Duitstalige Mitarbeiterbesprechung die ik niet goed kon volgen. Het was dus absoluut nodig om Duits te leren om mee te kunnen praten. Hiervoor heb ik een cursus gedaan aan de universiteit, maar ik heb vooral veel geleerd van Duits praten met mijn collega’s. Mijn advies voor Nederlanders die onzeker zijn over hun Duits is dan ook: gewoon doen! Als je de taal eenmaal onder de knie hebt, maakt dat je leven een stuk makkelijker.

Zijn er volgens jou ook cultuurverschillen tussen Duitsers en Nederlanders?

Ja, zeker! De omgang is formeler. Ik zou ik bijvoorbeeld Sie moeten zeggen tegen de studenten die ik begeleid, iets waar ik maar niet aan kan wennen. Daarnaast heb ik het idee dat Duitsers graag bij hun eigen expertise blijven en minder makkelijk advies geven over onderwerpen waar ze niet direct voor verantwoordelijk zijn. Deze verschillen waren een verrassing voor me: ook al zit je maar een uurtje over de grens, het is echt anders dan in Nederland. Maar ik vind het ook lastig om al die verschillen precies te benoemen, ik ben nu hier nu al een tijdje en behoorlijk geïntegreerd. Ik bedoel, zelfs als ik in Nederland ben, wacht ik nu altijd voor een rood stoplicht!


top